Kerst aan het front – Slag om de Ardennen
In december 1944 lagen de Amerikaanse troepen verspreid over een front van 75 kilometer in de Ardennen. Het gebied van de Ardennen werd beschouwd als een rustig front. Hierdoor werden hier Amerikaanse eenheden geplaatst die onervaren waren en tot rust moesten komen na de zware gevechten rondom het Hürtgenwald in Duitsland. Maar in de ochtend van 16 december 1944 werd deze rust bruut verstoord, de Duitsers zetten een grote verrassende tegenaanval in die de codenaam ‘Wacht am Rhein’ kreeg.
Onder de dekking van bewolking en mist werd de aanval ingezet, hierdoor konden de geallieerden hun superieure luchtmacht niet inzetten. Met dit offensief probeerde Hitler de geallieerde legers uit elkaar te drijven. Hij wilde de Maasbruggen veroveren om daarna via Luik (Liège) door te stoten naar de haven van Antwerpen. Dit offensief kreeg ook door de geallieerden de naam; “Battle of the Bulge’.

Een Amerikaanse militair van de 101st Airborne Division heeft zich ingegraven langs een toegangsweg naar Bastogne.
De Slag om de Ardennen duurde zes weken, maar bereikte een hoogtepunt tijdens de Duitse belegering van Bastogne. Op 19 december 1944 arriveerde brigadegeneraal McAuliffe en de 101st Airborne Division in Bastogne, een paar uur eerder dan drie divisies van het Duitse Vijfde Pantserleger – 18.000 Amerikanen namen het op tegen 45.000 Duitsers. Bastogne was een strategische stad voor zowel de geallieerden als de Duitsers. De Duitsers wisten dat ze de stad Bastogne moesten veroveren om hun tegenoffensief te laten slagen. Aan de andere kant wisten de geallieerde legers dat om het Duitse leger met succes te stoppen en de overhand te krijgen, ze Bastogne ten koste van alles moesten verdedigen.

In de buitenwijken van de stad Bastogne verbleven de Amerikaanse militairen veelal in schuttersputjes met temperaturen tot -28° Celsius.
McAuliffe en zijn troepen en ongeveer 3000 burgers waren volledig ingesloten en de munitie en medische voorraden waren bijna op. De volgende dag stelde de Duitse generaal Von Lüttwitz, commandant van het XLVII Panzer Corps een ultimatum aan de belegerde Amerikanen: “Er is maar één mogelijkheid om de omsingelde Amerikaanse troepen te redden van totale vernietiging: dat is de eervolle overgave van de omsingelde stad.” Het officiële getypte antwoord van McAuliffe luidde als volgt: “To the German Commander. NUTS! The American Commander!”.
Er volgden meer dagen van hevige gevechten, maar McAuliffe en zijn mannen hielden ondanks de zware verliezen stand. Voor de meeste omsingelde militairen zou er geen wapenstilstand zijn tijdens Kerst. Veel Amerikaanse militairen probeerden ondanks de hachelijke situatie toch Kerst te vieren. Voor de Amerikaanse militairen in Bastogne werden kerstdiensten gehouden door de leger kapelaan. Voor de militairen die Bastogne buiten de stadsgrenzen verdedigden, werd de kerst doorgebracht op het slagveld. Er zijn veel verhalen door veteranen gedeeld die beschreven dat Belgische gezinnen hen op kerstavond en eerste kerstdag in hun huis namen. Zoals een veteraan vertelt:
“We lagen in positie in de buitenwijken van Bastogne en we vonden een boerderij… Binnen waren een man en een vrouw, en een kleine jongen en een klein meisje. De vrouw gaf ons wat soep en wat zwart brood. We verbleven de hele nacht in deze boerderij. Buiten was de oorlog gaande en om de een of andere reden werd de boerderij nooit geraakt. We waren er op kerstavond. We zongen deze emotionele avond kerstliedjes met dit Belgische gezin. We zongen Jingle Bells en Silent Night. De woorden waren anders, maar de muziek was hetzelfde …. “
-Keith Davis (in een interview met de BBC Witness Podcast)

Terwijl vijandelijke granaten op de stad Bastogne vielen, worden tijdens de kerstdienst van 1944 om middernacht kerstliederen gezongen door militairen van de belegerde 101st Airborne Division. Kort nadat deze foto is gemaakt, verstoorden Duitse bommenwerpers de kerstdienst.
Toen het weer verbeterde werden op 23 december 1944 vanuit de lucht de omsingelde troepen bevoorraad. Daarnaast was het weer voldoende verbeterd voor squadrons van P.47 Thunderbolts om de Duitse gepantserde troepen onder vuur te nemen. Ondertussen waren drie divisies van Generaal Patton’s Derde Leger onderweg vanuit het zuiden. Deze divisies hadden een ongelofelijke prestatie verricht door vanuit hun oostwaartse koers 90 graden te draaien en langs een front van 40 km naar het noorden te trekken. Helaas was de radioverbinding van generaal Patton slecht waardoor de Duitsers de troepen bewegingen van de divisies konden volgen en vertragen. Op kerstavond 1944 begonnen Duitse bommenwerpers met de eerste van twee aanvallen op Bastogne, maar op tweede kerstdag trok het 37th Tank Battalion eindelijk de stad binnen, de omsingeling was doorbroken.

Toen het weer verbeterde op 23 december 1944 werden er door de geallieerden medicatie en munitie gedropt.